جنت كه خود به نام شبستان فاطمه است        ســــجـاده اى به گوشه ايوان فاطمه است
بال فرشتـــــگان خـــــدا غـــرق حسرتِ        خـاك گلين حجــره طفــــلان فاطمه است

فرموده مصــــطفی كـــه فدايش شود پدر        روحى كه هست درتنم ازآن فاطمه است
نــــام عـــــلى شـــده بـه عدد با نمك يكی          نـام على خودش ز نمكدان فاطمه است
تنها نه جلوه گـاه رخش مهــــر و ماه شد          چشمــان حيدر آينه گردان فاطمه است
مشهور شد حسن به كرامت در اهل بيت          خوان حسن، نتيجه احسان فاطمه است
عالم تمــــام بـــى سر وسامـان كربلاست          اما حسين بى سرو سامان فاطمه است
آنكه به او همه شهدا غبطــــه ميخورنـــد          باهردودست دست به دامان فاطمه است
تيغ كلام و خطبه زينب به شـــهر شــــام          تفسيــــر آيه آيـــه ی قرآن فاطمه است
عالــــم تمام، ملـــــك عــلى شير لافتاست          ايران ميان اين همه استان فاطمه است
در آستـــان قدس رضا، نور مادرى است          يعنى رضـا نگين خراسان فاطمه است
ما سربلنــد و ســــينه ستبـــــر و سرآمديم          ايـــن اقتدار ما، ز شهيدان فاطمه است
با اين حســــاب قبـــــر شهيــدان بى پلاك          پــــايين پــــاى مرقد پنهان فاطمه است
عارف كسى شده است كه زهراست قطـــب او          فانــى در بـلا شدن عرفان فاطمه است
حجت تمام كرد بـــه آيــــات و محكـــمات          اين اشكها ز غربتِ برهانِ فاطمه است
عشق على چنـــــان زده آتــــش به جان او          در، مشتعل زسينه سوزان فاطمه است
در بارگــــاه قدس كـــــه جاى ملال نيست          چشمان قدسيان همه گريان فاطمه است
مانده است ذوالفقار على، در نــــيام صـبر          قلـب خداى صبر، پريشان فاطمه است
شرمنـــــده شد علـــى ز پيمبر كه گفته بود          شير خــــدا هميشه نگهبان فاطمه است